Μολυβένιος
στρατιώτης
Αέρινη,
πλησίασε, κι αισθαντική του ονείρου, 15
με την
κορδέλα τ' ουρανού να αδελφώνει 13
αφόρετο το δαχτυλίδι του σαπφείρου, 13
και τ' άστρο
της να καθρεφτίζεται στο χιόνι. 15
Στον
άνεμο κοιμάτιζαν οι πρωτινοί τους
κόσμοι
απέραντα
τα δάση και χαμένοι κήποι
χορός
αγγέλων και ερημωμένοι δρόμοι
η πρώτη
ανθοδέσμη της με ρόδα - χαρμολύπη.
Βροχή
στήν απεραντοσύνη της νυχτός κι απλότη
που ίσα
ακραγγίζει τις σταγόνες της στα χείλη
η θύμηση
του μολυβένιου στρατιώτη,
αιμάτινο
το ρόδο του χρησμού της και αγκύλι.
2018/01/07
Copyright
© Georgios Venetopoulos All rights
reserved
(Ιαμβικός
15/13 σύλλαβος)
