Το σανδάλι
Ο νέος σάλταρε με βια πάνω στην Καβασάκι
ερωτευμένος δήλωνε με κάποια ζωντοχήρα
για τα κοψίδια έγραφαν ποιήματα στη Θράκη,
των σανδαλιών τους τα λουριά και τον αναβατήρα.
Μια χίμαιρα η σχέση τους, από παλιά, στην Τροία
μια φαντασίωσ' ήτανε και όνειρο χαμένο
το όνομά της, δήλωσε, ήταν Ελευθερία
και είδωλο του στο μυαλό, το κοσμογυρισμένο.
Ο αναβατήρας τράβηξε απ΄το λουρί τ' αγόρι
στην άσφαλτο τον έσυρε κι η ανθρωπότη εθρήνα
πώς εμπερδεύθη η μιζανπλί, κι ούλο το βλαχοχώρι
για το μαλλί που χάλασε, εμέθα με ρετσίνα.
Μα το σανδάλι έφυγε, το άρπαξε η μπόρα
επέπλευσε στου ποταμού το ρεύμα και εχάθη,
και από τότε η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με τις Οφφσόρ, τις Μ.Κ.Ο. και του ρωμιού τα πάθη.
© 2018/01/21 G. Venetopoulos All rights reserved
(Iambic decapentasyllabic verse, surreal)
