Γοργόφτερος
θαλασσαϊτός
Σαν φώτισε αγαληνά ο ήλιος τ' ακρογιάλι, 15
στον
μακρινό ορίζοντα εστίασε το βλέμμα,
αθόρυβ' από την αχλύ του πρωινού προβάλαν
οι θαλερές γαλέρες των κουρσάρων. 11
Πολλάκις
λεηλατήθηκε τ' ακριτικό νησί του
γι'
αυτό εξεθηκάρωσε ατσάλινη λεπίδα·
σφυρήλατ' ήταν στη φωτιά από παλιούς τεχνίτες
και
ύψωσε του τάγματος το βάνδο.
Της
θάλασσας τα πνέματα περνούσαν από πάνω,
τα
γλαροπούλια έκρωζαν, το κύμα εφλοισβούσε,
μονάχος
του εστέκουνταν, η αύρα τον φυσούσε
στ'
απόμακρο της χώρας ακρογιάλι.
Ολόγυρά
του ένοιωσε, μαζεύουνταν προγόνοι,
οπλίτες
και κατάφρακτοι που πέσαν πολεμώντας
Βυζαντινοί
αθάνατοι ξεπρόβαλαν ξιφήρεις
απ'
τ' αστροκέντητο της Περσεφόνης.
Γοργόφτερος
θαλασσαϊτός εφόρμησε στη μάχη
στον
άνεμο θερίζοντας, μονάχος ευλογήθη,
με
λιόδεντρου αντίδωρο μετάλαβε πορφύρα,
σαν ήλιος, στα μεσούρανα εκλήθη.
©
G. Venetopoulos 2015-11-12, All rights reserved
(Iambic 3x15/11 syllable verse)
