The kiss (Maroula Komninou of Lemnos island) She felt the winging of the crows with the decline of light, the dithering of leaves that sensed the overrunning horde as foreign soldiers torched homes, afore the dark of night, uncouth and uninvited troops that peace and laws abhorred. Barbarians invade the land, their darkened deeds unjust and slaughter the civilians that power do not wield therefore the maid of Komninoi, her father's weapons thrusts, cause it is better, oft ,with pride, for freedom to be killed. The daughter of the Byzantines, on the embrasure stands; for paragons should mortals live, for dignity must fight; alike a hawk that soars to skies, her soulfulness expands, imparting to the Gods above, her kiss of vestal light. So, standing fights upon the nooks, the demons she beheads, from dawn to dusk the crimson runs upon her armor steels while little dribs of her own blood, communion she sheds, partaking in the mizzle drops and substance of the kills. " I leave my kiss upon the blade, and on the armor wrought, companions and amulets shall take my soul to fields where Death awaits, the knightly groom of whom the love I sought, adjacent to the clanging sound of swords upon the shields. " © 09-10-2014, G. Venetopoulos, All Rights Reserved (Iambic heptameter)
Αφιερωμένο
στην Ηρωίδα της Λήμνου και του Ελληνισμού,
Μαρούλα Κομνηνού, η οποία στις 21 Μαίου
1478, σε ηλικία 18 χρονών και όταν ο άρχων του
νησιού - πατέρας της Ι. Κομνηνός έπεσε
μαχόμενος εναντίον των Οθωμανών εισβολέων με το στρατό της να υποχωρεί, πήρε στα
χέρια της το ξίφος του και εφόρμησε με
γενναιότητα εναντίον των εχθρών. Η
Μαρούλα Κομνηνού πολέμησε με αξιωσύνη,
δίνοντας θάρρος στους υπόλοιπους Έλληνες
και Ενετούς υπερασπιστές του νησιού έως ότου όλοι
μαζί, έτρεψαν τους εισβολείς βαρβάρους
σε υποχώρηση και άτακτη φυγή.
related
link: http://www.mylemnos.gr/agalma-maroula-statue.html
