Του κρύου η λαίδη

Του κρύου η λαίδη

Οι σκιές του δειλινού ευθυγραμμίζονταν μ' ακρίβεια,

αιθέρινοι οι ορίζοντες οδήγησαν το πλοίο,

φαντάσματα οι ναύτες – ξεφτισμένα τα σωσίβια,

υδάτινα τα τείχη στης Στυγός το αντηχείο.

Μας έκοβε ο βοριάς· χιονιάς της θάλασσας, μαχαίρι,

βοές τα πελαγίσια του μηνύματα, αλυχτούσε,

με μουσική παράξενη μεγάλου λαουτιέρη,

νυμφεύονταν με τα στοιχειά κι απόκοσμα βοούσε.

Του καραβιού ανέβαιν' ο καπνός μεσ' στο σκοτάδι

να φτάσει στα απόμακρα και θολωτά ουράνια,

θυσία ήταν στους θεούς που ζούσανε στον Άδη,

σε βένθη μεγαλόπρεπα, βασίλεια ωκεάνια.

Τα πνέματ' αφανίστηκαν, τα σκόρπισε τη νύχτα,

ενώ η κόρνα μοναχή στην πρύμνη του ηχούσε,

καθώς φυσούσε ο άνεμος, καλνούσε και αλύχτα

το πλοίο με περίμενε· για μένα ξαγρυπνούσε.

To παγωμένο κάλεσμα με τράβηξε στα χιόνια,

το πεπρωμένο μου, θαρρώ, διαβάζοντας εντός μου,

του κρύου η λαίδη άγγιξε τα εiκοσιδυό μου χρόνια

και φίλησε τα μάτια μου στα πέρατα του κόσμου.

2017/09/28

© G. Venetopoulos, All rights reserved

Τουνταίη, Θπύρο

Τουνταίη, Θπύρο

Τουνταίη, Θπύρο, ήσουν πάλι φοβερός!
το ακριβό σου μαύρισμα, απόδειξη της χλίδας·
τα κορκοδείλια κλαίνε γοερώς
κι απ' την βολή σ' ακούγεται το βέλασμα της γίδας.

Δε ση-σορς, Θπύρο, γέμισαν μαζούτ·
(-Μαυρίλα τοξική, μαντάμ, μην κάνετε γαργάρες)
θαρρείς τ' ατύχημα συνέβη εξεπιτούτ'
από των επενγδύσεων, τις τόσες κουφαμάρες.

Δεν είδα, Θπύρο, να κρατάς σκαπανικά,
με τσάπες, φτυάρια, να βοηθάς στην παραλία,
μα βγήκες στο γυαλί, αναμορφωτικά
για την πατρίδα νοιώθοντας βαθιά μελαγχολία.

Θα είχαμε σωθεί ακούγοντας τιβί,
(αναμασώντας κριτικές σάν μαγνητοφωνάκια),
αν αντιδρούσαμε χωρίς χρονοτριβή
κι όλοι ρουφούσαμε μαζούτ κρατώντας καλαμάκια.

© 09-16-2017, G. Venetopoulos, All rights reserved
(Ιαμβικός εξάμετρος/ Ιαμβικός 15σύλλαβος)

Charlotte Russe

Charlotte Russe

The rain accompanied the thunder's noise,
the falling drops were pelting on his head,
his bomber jacket, manly scent and poise
foresaw her spikes and heard their tread.

Her stumbling footsteps were quick and grace'd;
- oh, sightly maid, the drops caressing, wet,
he smiles, she smiles, so rarified and laced,
her acrobatic charm and walking fret.

Her geodesic lines enthrall his brain;
divine her curves must be explored and felt,
his tips will tangle in her moistened mane,
discover her perfume and garter belt!

Athletic is his run upon the quay,
as lightning strikes around the wrath of Zeus,
he throws in style his rendezvous bouquet,
her manicured fingers yearn to catch!

A flash demolishes the rose bouquet,
another strikes upon his buckle's brass;
resembling Nureyev at ballet
with Dame Fonteyn he proves his dancing class!

She joins his dance neath the October rain;
thus, he enjoys her lustful flames and cries,
uncorking the Dom Perignon champagne,
receives a flash upon his manly prize.

Embraced they dance below the rain and kiss
mille-feuille creamed her fingertips will fuss
to tease his buds, while deponent his lips
descend to slowly taste her 'Charlotte Russe'.

© 2013/11/24, All Rights Reserved
(humorous-erotic-light-poetry, Iambic pentameter)

Charlotte Russe:
http://www.thebossykitchen.com/charlotte-russe-cake-classic-european-recipe/

The sea-waves touch

The sea-waves touch

The sea-waves touch your open palms,
along the shore, the waters lead
when stormy sea, henceforth, becalms
and tide engulfs what skies forbid.

When solemn eyes their oaths avow
and roses beckon on your dream,
reach out and find his drifting prow
aboard the trip's perpetual stream.

Cause thoughts, like boats, contrive amiss;
for those who lived in old realms,
eternal love's confession is,
the touch of sea, upon the palms.

Perchance the mistral glances pledge
as drifting made the skylines' edge.

2013/12/19
© Georgios Venetopoulos All rights reserved
(Iambic tetrameter)