Ουρλιάζει ο λύκος

Ουρλιάζει ο λύκος

Μονάχος λύκος, απλωμένη καταχνιά, 6
Σκιά του δάσους, τον κοιτάζεις σιωπηλή, 6
μορφές απλώνεις, πλησιάζεις τη βραδυά 6
στου λύκου την απέραντη κραυγή. 5

Ομίχλη - θρόισμα – φωνή σ’ απανεμιά, 6
εβένινη φρεγάτα μ' ανοιχτά ιστία 6.5
Τα άσπρα πέπλα της, τυλίγουν την καρδιά, 6
της άβυσσου αρχαία ελεγεία. 5.5

Μονάχοι λύκοι, στην ομίχλη οι φτωχοί, 6
του ουρανού παιδιά, στα άστρα τραγουδούν,  6
της νύχτας γίνετ' η κραυγή τους προσευχή  6
καθώς τα δέντρα τους ξεπροβοδούν. 5

Ουρλιάζει ο λύκος, στου ορίζοντα την άκρη  6.5
του δάσους πνεύμα στο σκοτάδι κατοικεί,  6
χειμώνας τύλιξε τον χρόνο του με δάκρυ,  6.5
σαν κάλεσε με ύλη και ψυχή.  5

Ουρλιάζει ο λύκος και στρατεύεται η βραδυά  6
φωνή προς τους θεούς, στων άστρων τον βωμό,  6
μορφή στο πέρασμα, του λόγγου σκοτεινιά  6
απλώνει την ομίχλη γι' αγιασμό. 5

Ουρλιάζει ο λύκος στρέφοντας στ' αστέρια  5.5
τα μάτια του, μιλώντας στο φεγγάρι,  5.5
γυμνά κλαριά υψώνονται σα χέρια,  5.5
η ομίχλη αφήνει στη φωνή του αχνάρι.  5.5

Ουρλιάζει ο λύκος στο σκοτάδι του Φλεβάρη.  6.5
τ' αστέρια κρέμονται, καντήλια ασημιά,  6
μετάξινο το πέπλο της νυχτός θα πάρει  6.5
με την κραυγή όσα χωρούν στην ερημιά.  6

2016-01-28, © Georgios Venetopoulos, All rights reserved
(Iambic verse)
 
Πρώτη έκδοση: Απρίλιος, 2002

Primrose

Primrose

The clockwork ticks transformed to fog and air

while dusk absorbed the beacon's blinking signs,

- surreal and indefinite designs

with tangible his steady flash and flare;

beneath the kind, retentive cloak of chance,

- he breathed her in, her aural scent and glance.

Inside the tavern sea-men ordered drinks;

amid the tulips of the hazy smoke,

he felt the night with owls' persistent croak,

and Lady Sadness on the starboard brinks;

Invisible the night descended slopes

in quietness with dark, elusive scopes.

Her primrose scent – his mind's ambrosian gate,

remote Paradisos and range of soul

perfumed her whif surpassed, burning coal,

he clenched the glass and drunk the dark brusque straight,

the tumbler shattered - deep inhaled her scent,

- with unrelenting his blood thrash torment.

The night was dense; inside the mists he drew

with red drops dropping from the deep palm cut

a wraith, she vanished while her louvres were shut

the nightfall's emptiness inside him grew

he touched the heavy door - the luster stained;

the primrose scent inside his mind ingrained.

And she descended - Nymph the fates had graced;

betimes he breathed the scent of night primrose,

his carnal prayer and adytum disposed,

her sacrosanct of pathos' splendor traced;

with flash reflecting in her eyes' domain

the primrose scent dispersed inside the rain.

© 09-07-2013, G. Venetopoulos, All rights reserved

(five sextains, sestines or sestinas - Iambic pentameter)

Στην Αργολίδα

Στην Αργολίδα

Βροχή αργόπεφτε στα πέτρινα σκαλιά, 12
προσώρας φάνηκε ηλιού αχτίδα, 11
τζαμένια ανάκλαση σα μονοκονδυλιά,
μα χόρευε η βροχή στην Αργολίδα,
απόγευμα, θροίζοντας, στη σιγαλιά!


© G. Venetopoulos, All rights reserved
(Iambic 12/11 syllables verse)

jaw-dropping moves

jaw-dropping moves

The rooster jumped o'er the fence,
cause craved on clubbing, so, to bask
and gallivant forever, thence,
throughout the day and after dusk.

He attended classy cabarets
where birds enjoyed to fox-trot
his moves jaw-dropping as all pets
were clapping hands around the spot.

Alike a Pro he trotted on
the marble floor, outwearing all,
his Leghorn structure lithe and brawn
his manly gazing to enthrall!

Thus, dancing, he became a thrill
upon the jazzy floors and decks,
inspiring hens to use their quill
on poetry where art reflects!

© 2016-01-02, G. Venetopoulos, All Rights Reserved
(Iambic tetrameter)