Ουρλιάζει ο λύκος
Μονάχος λύκος, απλωμένη καταχνιά, 6
Σκιά του δάσους, τον κοιτάζεις σιωπηλή, 6
μορφές απλώνεις, πλησιάζεις τη βραδυά 6
στου λύκου την απέραντη κραυγή. 5
Ομίχλη - θρόισμα – φωνή σ’ απανεμιά, 6
εβένινη φρεγάτα μ' ανοιχτά ιστία 6.5
Τα άσπρα πέπλα της, τυλίγουν την καρδιά, 6
της άβυσσου αρχαία ελεγεία. 5.5
Μονάχοι λύκοι, στην ομίχλη οι φτωχοί, 6
του ουρανού παιδιά, στα άστρα τραγουδούν, 6
της νύχτας γίνετ' η κραυγή τους προσευχή 6
καθώς τα δέντρα τους ξεπροβοδούν. 5
Ουρλιάζει ο λύκος, στου ορίζοντα την άκρη 6.5
του δάσους πνεύμα στο σκοτάδι κατοικεί, 6
χειμώνας τύλιξε τον χρόνο του με δάκρυ, 6.5
σαν κάλεσε με ύλη και ψυχή. 5
Ουρλιάζει ο λύκος και στρατεύεται η βραδυά 6
φωνή προς τους θεούς, στων άστρων τον βωμό, 6
μορφή στο πέρασμα, του λόγγου σκοτεινιά 6
απλώνει την ομίχλη γι' αγιασμό. 5
Ουρλιάζει ο λύκος στρέφοντας στ' αστέρια 5.5
τα μάτια του, μιλώντας στο φεγγάρι, 5.5
γυμνά κλαριά υψώνονται σα χέρια, 5.5
η ομίχλη αφήνει στη φωνή του αχνάρι. 5.5
Ουρλιάζει ο λύκος στο σκοτάδι του Φλεβάρη. 6.5
τ' αστέρια κρέμονται, καντήλια ασημιά, 6
μετάξινο το πέπλο της νυχτός θα πάρει 6.5
με την κραυγή όσα χωρούν στην ερημιά. 6
2016-01-28, © Georgios Venetopoulos, All rights reserved
(Iambic verse)
Πρώτη έκδοση: Απρίλιος, 2002
Μονάχος λύκος, απλωμένη καταχνιά, 6
Σκιά του δάσους, τον κοιτάζεις σιωπηλή, 6
μορφές απλώνεις, πλησιάζεις τη βραδυά 6
στου λύκου την απέραντη κραυγή. 5
Ομίχλη - θρόισμα – φωνή σ’ απανεμιά, 6
εβένινη φρεγάτα μ' ανοιχτά ιστία 6.5
Τα άσπρα πέπλα της, τυλίγουν την καρδιά, 6
της άβυσσου αρχαία ελεγεία. 5.5
Μονάχοι λύκοι, στην ομίχλη οι φτωχοί, 6
του ουρανού παιδιά, στα άστρα τραγουδούν, 6
της νύχτας γίνετ' η κραυγή τους προσευχή 6
καθώς τα δέντρα τους ξεπροβοδούν. 5
Ουρλιάζει ο λύκος, στου ορίζοντα την άκρη 6.5
του δάσους πνεύμα στο σκοτάδι κατοικεί, 6
χειμώνας τύλιξε τον χρόνο του με δάκρυ, 6.5
σαν κάλεσε με ύλη και ψυχή. 5
Ουρλιάζει ο λύκος και στρατεύεται η βραδυά 6
φωνή προς τους θεούς, στων άστρων τον βωμό, 6
μορφή στο πέρασμα, του λόγγου σκοτεινιά 6
απλώνει την ομίχλη γι' αγιασμό. 5
Ουρλιάζει ο λύκος στρέφοντας στ' αστέρια 5.5
τα μάτια του, μιλώντας στο φεγγάρι, 5.5
γυμνά κλαριά υψώνονται σα χέρια, 5.5
η ομίχλη αφήνει στη φωνή του αχνάρι. 5.5
Ουρλιάζει ο λύκος στο σκοτάδι του Φλεβάρη. 6.5
τ' αστέρια κρέμονται, καντήλια ασημιά, 6
μετάξινο το πέπλο της νυχτός θα πάρει 6.5
με την κραυγή όσα χωρούν στην ερημιά. 6
2016-01-28, © Georgios Venetopoulos, All rights reserved
(Iambic verse)
Πρώτη έκδοση: Απρίλιος, 2002
