Σε οικτίρω κουλτούρα

Σε οικτίρω κουλτούρα

Μελανά τα κοράκια πετάνε ψηλά
πάνω απ' όλους εμάς, διαγράφουν τροχιές,
καλικάτζαροι άδουν μισο-κουζουλά
ημιόνων κελεύσματα στο διηνεκές.

Πιερότοι πηδούν στα σαμάρια με βιά,
τα αγλήγορα ζα που γκαρίζουν, κεντούν
και στο στόμα πτωχών, αχνιστή κακαβιά
με γεμάτες κουτάλες κι ακρίβεια πετούν.

Οι πτωχοί όλοι χάσκουν, πεινάλες, λεροί
κι η ψαρόσουπα είν' η απάντηση αυτών
στα μουλάρια που κάθουνται, φανταχτεροί,
και φορούν το καπέλο του Ναπολεών.

Καραγκιόζη διδάσκονται κόρες Λυδών,
μετανάστες και δήθεν ξανθές ενζενί,
του Πικάσο κυρές της παλιάς Αβινιόν
σουλατσάρουν στα μάρμαρα του Διγενή.

Τραγουδούν οι τρανζίστορες λολιτικά,
δίχως πρόγραμμα, γνώσεις και μ' άδειο το νου,
άσπρες γάτες Αγκύρας, σκυλιά Αφγανά
βγάζουν βόλτα μαζί, ξεκαπίστρωτα γκνού.

Σε οικτίρ' ώ κουλτούρα διεθνιστική,
υπηρέτες ζητιάνων οι νέοι θα γενούν,
με χιλιάρες θα τρέχουνε στην Εθνική
να προλάβουν τα φώτα προτού πια σβηστούν.

2016-03-19,
© G. Venetopoulos, All rights reserved
(Anapestic tetrameter)

Το σκιάχτρο

Το σκιάχτρο

Μακρυά, στην άκρια του κάμπου εστήθη,
ψιλό χιονόνερο και μαύρο ορνίθι,
πιερότοι ρήτορες δημαγωγούσαν,
σκυλιά οσφραίνουνταν και αλυχτούσαν.

Τα νέφη έφευγαν, πραματευτάδες,
τριγύρα χόρευαν αριές νιφάδες
υποστηρίζοντας την αδειοσύνη,
του σκότους τ' άπλωμα, και την οδύνη.

Φωνές καλούσανε, βαθειά στα δάσα
με τρόμπες, κύμβαλα και κοντραμπάσα
μορφές που πέταγαν, χαμογελούσαν
και μόνο ανάλαφρα, στη γη πατούσαν.

Ομίχλες ήτανε ετούτοι, τάχα,
του δάσου πνέματα ή σκιές μονάχα;
Στο σκιάχτρο κάθησε μονό κοράκι
τα δέντρα στέκουνταν - χωροφυλάκοι.

Ω! Πόσο άξιο το σκιάχτρο εφάνη
στα δάσα απέναντι και το μεϊντάνι
σανίδια αφρόντιστα και σκεβρωμένα
μανίκια που έχασκαν κουρελιασμένα.

2016-03-03 © G. Venetopoulos, All rights reserved
(Ιαμβικός ενδεκασύλλαβος)