Αμαδρυάδα

Αμαδρυάδα

Ανάμεσα σ' αρχαίες δρεις και μέλανα ελάτια,
ιδανικό κι  ατέλειωτο,  βουνίσιο μονοπάτι,
με σμιλεμένα από καιρούς στους βράχους σκαλοπάτια,
οδήγα προς τα σύννεφα και τ' ουρανού τα πλάτη.

Εγίνη νύχτα και βροχή, του δάσου Αμαδρυάδα,
θροίζοντας στις φυλλωσιές, στα μέλανα νυχτέρια,
το φέγγισμα των άνθηρων, μικρή χιονονιφάδα
στο άπλωμα του ουρανού που ρίχνει πεφταστέρια.

Αν στη γιορτή της μοναξιάς, στο φύσημα τ' ανέμου
ριζώσεις βράχος του βουνού ή έλατο του δάσου
γενείς αγρύπνια της ψυχής, πνοή του χρυσανθέμου,
θα μεταλάβει τ' άχραντο μυστήριο της καρδιάς σου.

© G. Venetopoulos, All rights reserved
(Iambic 15syllabic verse)
http://georgiosvenetopoulosverse.blogspot.gr