Μαρκ Άνδονυ

Μαρκ Άνδονυ

Ανόητα έργα υποδομής, εδώ, εκεί, πιο πέρα,
κι ένα ταψί με πιπεριές, ντομάτες, μελιτζάνες
να περιμένουν γεμιστές, επάνω στη γκαζιέρα
αυτούς που κουδουνίζουνε τις άδειες καραβάνες.

Σαράντα χρόνους χτίζονταν, σαράντα γκρεμιζόνταν,
πως όλοι που για χάρη μας, γυρίσαν στην πατρίδα
πηρούνιαζαν συκωταριές που αποτηγανιζόνταν
κι επίνανε Μπλακ Λέιμπελ ωσάν τη νεροφίδα.

Εκάνανε αντίσταση, γι' αυτό κι όλοι χρωστούσαν
στους ήρωες πολιτικούς, προσέτι αθανάτους,
τοιούτως χρέη απλόχερα, αυτοί δημιουργούσαν
καθώς ετρώγαν πέρδικες και κόκορες κρασάτους.

Μαρκ-Άνδονυ ελέγετο και ήτανε σωτήρας
κόρη αγνή ηγάπησε στις αμμουδιές του Νείλου
ουίσκια έκατέβαζε, εξάδες μαύρης μπύρας
και παστουρμά αλλοδαπό από ψαχνά καμήλου.

Μην άφησε το όνειρο στην αμμουδιά μονάχο
και τόκλεψαν κορκόδειλοι γιά μάγισσες και ψάρια
που από τις λάσπες του βυθού αρπάζουν τον φελάχο
και τον πουλούν στην Μπαρμπαριά για δυό ευρωδολάρια;

Κι όλοι αυτοί που ήντανε της εδικής του κλάσης
(ή μήπως σκηνοθέτησε ο νους τους σκευωρία;)
κερνάγανε τον πιφιρτζή, που γράφει ο Μαλακάσης
με μια μερίδα γεμιστά στα εκλογομαγειρεία.

Πως πέτριν' είν' η αποτυχιά μαζί κι η καταφρόνια
που κέρασαν η άγνοια κι η αναξιοκρατία
αυτούς που στον Μαρκ Άνδονυ επίστευαν για χρόνια
- σχεδόν όσα μετρήσανε απ' την Τουρκοκρατία.

"Μαρκ Άνδονυ και δαγκωτό", οι γειτονιές φωνάζουν
στη νίκη του ηρωικά, ούλοι τους θα χορέψουν,
κοράκια υπερίπτανται κι από μακρυά τους κράζουν
πριχού για άλλη μια φορά οι εντόπιοι μισέψουν.

© 2015-03-23, G. Venetopoulos, All rights reserved
(Iambic 15syllabic verse)