Μαντολάτο

Μαντολάτο

Ολόγιομη, μεθυστική ξεπρόβαλε η σελήνη
από το Αιγαίο πέλαγος σηκώθηκε η αύρα
αργά απώθησε η δροσιά του καύσωνα τη λάβρα,
τα δάχτυλά σου άγγιζαν την απεραντωσύνη!

Χρυσή η αντανάκλαση της Ίσιδος στο κύμα
βερμούδα και Τι-σερτ Ο-Πι, στα πόδια σαγιονάρες
αλ ντέντε προτιμούσαμε τις θείες καρμπονάρες,
της Λήμνου Αλεξανδρινό, σπονδή χυνόταν, χύμα.

Το θρόισμα της θάλασσας, ο φλοίσβος του κυμάτου
για τ' όνομά σου ένα παλιό τραγούδι του Σεφέρη
ταξίδευε στον άνεμο, γινότανε αστέρι
κι ύστερα έγινε φιλί με γεύση μαντολάτου.

15-07-2016
© G. Venetopoulos All Rights Reserved
(Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος)